Rosé wijn

Rosé kan op verschillende manieren gemaakt worden. Het wordt vrijwel altijd gemaakt van blauwe druivenrassen. De eerste methode lijkt op de vinificatie van rode wijn. De druiven worden hierbij ontdaan van hun steeltjes en vervolgens worden ze gekneusd zodat het sap vrij komt. De druiven gaan samen met het sap in een kuip, zodat de schillen kunnen weken in het sap. Hierbij ontstaat de kleur van de wijn. Blauwe druiven hebben namelijk wit vruchtvlees en geven wit sap. De kleur zit in de schillen, en door deze te laten mee weken met het sap kleurt het langzaam rood. Door de schillen eerder te verwijderen, bij de bereiding van rosé is de inweektijd tussen 8 en 48 uur, blijft het sap rosé kleurig. Vervolgens laat men het sap in een ander vat staan zodat de vaste deeltjes kunnen bezinken en verwijderd kunnen worden.

Dit is ook een goede manier om rode wijn meer kracht te geven. Als het sap de juiste roze kleur bereikt heeft, laat men een deel aflopen om de alcoholische gisting te laten ondergaan. het overgebleven deel van het sap en de schillen in het vat krijgt daardoor meer concentratie en kan opgevoed worden tot rode wijn. Dit noemt men de Saignée methode.

Vervolgens start de gisting door de van nature op de druivenschil aanwezige gisten, of door toegevoegde gisten. De suikers in de druif worden omgezet in alcohol en we kunnen spreken van wijn. De kersverse wijn wordt naar een nieuw vat overgepompt, om te kunnen stabiliseren. Rosé wordt zelden op houten vaten gerijpt, dan zou het zijn frisse karakter verliezen. De wijn is nu klaar om gebotteld te worden.

Rose maken: witte methode

Er is ook een methode die meer lijkt op de vinificatie van witte wijn. De druiven worden hierbij direct uitgeperst. Dit gebeurt in een pneumatische pers, steeds krachtiger tot de juiste kleur bereikt is. Daarna kunnen de zwevende vaste deeltjes bezinken en is de rest van de stappen gelijk aan de eerste methode. Tot slot kan men ook rosé maken door rode en witte wijn te mengen, of door blauwe en witte druiven samen te vinificeren. Dit is echter slechts her en der toegestaan.

Rosé wordt over de gehele wereld gemaakt. Wel is het vaak slechts een bijproduct. In sommige gebieden is rosé echter de hoofdmoot, en is de prestige van de regio hierop gebaseerd. In de Zuid Franse Provence bijvoorbeeld maakt men verfijnde rosé met veel klein rood fruit, fris zuur en een lange afdronk. De wijnen hebben een hele lichte en herkenbare zalmroze kleur. Deze kleur wordt gezien als teken van kwaliteit en daarom proberen wijnmakers uit andere landen ook met een lichtere rosé te komen. Je hebt rosé in verschillende soorten en maten. Droog, zoet, simpel of juist van hoge kwaliteit. Mousserende rosé bestaat ook. Bijvoorbeeld rosado Cava of rosé Champagne. Bij die laatste is het als één van de weinigen toegestaan om rode en witte wijn te mengen om rosé te maken. Er bestaat zelfs rosé Port.

Rosé kan ook prima aan tafel ingezet worden, ook al is dit misschien niet het eerste waar je aan denkt. Het heeft de frisse zuren van witte wijn en sommige aroma`s van rode wijn, is altijd erg fruitig en bevat weinig tannine. Vooral de wat betere rosé is een goede begeleider van gerechten. De belangrijkste regel is dat de stijl van de wijn (fris, fruitig) ook de stijl van het gerecht is. Rosé doet het daarom goed bij verschillende soorten vleeswaren, kip, kalkoen, zalm, tonijn, krab en nagerechten met rood fruit. De gerechten moeten niet te overheersende sauzen of marinades hebben. Ook de bereidingswijze is van belang, omdat dat de smaak van een gerecht behoorlijk kan versterken. Denk maar eens aan het smaakverschil tussen gepocheerde of gebakken zalm.